انسان اشرف مخلوقات است او در پی کمال مطلق است او از علم ,قدرت,زیبایی و هر کمال دیگری بی نهایت میخواهد و هدایتش به سوی کمالش توسط انبیاء صورت میگیرد چون خواسته های او با دستورها و مقرارت دینی مغایرت دارد یعنی جسم و روح انسان و جهان در مسیر سعادت است برای رسیدن به کمال باید تسلیم قوانین الهی شویم نه به شکل کورکورانه بلکه بر پایه های محکم و استوار و...,این رابطه همچون سخن پیامبر است که بندگان همچون بیماران اند و طبیبشان خداست پس برای بهتر شدن باید طبق نسخه ی آن عمل کنیم و برای رسیدن به رستگاری باید تسلیم شویم,و این تسلیم شیرین ترین و آسانترین تسیلم برای انسان است چرا که محکم ترین راه می باشد ,چرا که عزت یک مسلمان به بنده بودن او به خداست چرا که خدا از هرچیزی بی نیاز است....

حرکت انسان به سوی کمال مطلق مانند حرکت جنین به سوی تولد است ,یعنی همانطور که جنین فرصتی برای به دست آوردن استعدادها ی لازم برای زندگی دنیا دارد و کمالش تبدیل شدن به بدن سالم است,انسان نیز فرصتی برای به دست آوردن شرایط زیستی حیات ابدی دارد, کمال انسان در حرکت به سوی آخرت ,به دست آوردن یک روح سالم است که ملاک انسانیت او در این جهان و ملاک خوشبختی او در جهان ابدی است.درباره روز قیامت در قرآن چنین می خوانیم ((روزی که نه مال و نه فرزند به حال شخص  سود می رسانند,مگر کسی که با روح سالم به نزد خدا بیاید))"شعرا,88,89"

روح

کمال واقعی و معشوق حقیقی انسان مربوط به روح انسانی اوست،که همان رسیدن به کمال مطلق و اکتساب کمالات بی نهایت است.انسان تشنه ی کمال بی نهایت است و امور محدود هرگز او را قانع و راضی نمی سازد.هر چند به علت جهل و یا اسارت در بند شهوات چیز دیگری را کمال بپندارد.

اگر قوای انسانی هر کدام در حد خودشان به کار گرفته شوند باعث سعادت و پیشرفت او هستند.ولی اگر یک قوه بیشتر از دیگر قوا تغذیه شود یا بهتر بگوییم بیشتر از حد لازم تغذیه شود انسان کمتر فرصت بهره وری از قوای دیگر و شکوفا نمودن آنها را خواهد یافت در نتیجه از رسیدن به هدف نهایی باز خواهد ماند,زیرا کمال او در رشد متناسب و مورد رضای خدا می باشد.