دوستان عزیزم مطالبم از این وبلاگ به وبلاگ dorrosadaf.انتفال یافت.منتظرتان هستم
دوستان عزیزم می خواهم کمی با شما دردودل کنم چرا ما زنان در این قرن جایگاه واقعی خود را به فراموشی سپرده اییم،چرا فراموش کرده اییم که چه کسانی رفتند تا ما زنده بمانیم و زندگی کنیم،ساده دوست داشته باشیم و ساده زندگی کنیم و ساده عاشق باشیم...عاشق همسر...فرزند..پدر ....مادر.....و....به دور از هر بی احترامی.... مثل خانم حضرت زهرا(س) به دور از هر زندگی ماشینی، باور کنید حرفهایم صادقانه است به دور از هر پنهانی به دور از هر انگیزه ی کجی... چرا الگوهای زندگیهایمان را با تقلید های کورکورانه عوض کرده ایم.. ایمانهایمان را ......عفتمان را.......جایگاه خود را به فراموشی سپرده اییم کجاست وفاداریهایمان؟کجاست عفتمان؟کجاست آن گوهر پاک و خدادادی؟ آن زندگی پاک و خدایی کجاست ؟کجاست آن وفاداری ها که با حضرت زهرا بستیم؟چه ساده و زود خودمان را فروختیم باورش غیرممکن است ...اصلا باورش سخت است که ساده عبور کردیم از اعتقادهایمان ...چطور می خواهیم درآن دنیا جوابگوی خانم باشیم؟ چطور می توانیم در مقابل قدوم مبارکش زانو زنیم ..؟با چه رویی ؟با چه توشه ایی به دیدار خانم برویم؟ما هر کداممان در این دنیا مسئولیم قبل از همه خودم را می گویم دوستانم من دوست دارم صادقانه و عاشقانه سخن بگویم باور کنید خیلی گله مندم ازخودفروشیهایمان چرا نتوانستیم ارزشهای خودمان را حفظ کنیم بیاییم با هیچ کس و کسانی کاری نداشته باشیم چون هر وقت حرف از این مسائل می شود فوری مسئله سیاسی میشود. ولی هدف من چیز دیگریست و آن خودباوری و خودشناسیست بیایید باهم عهد ببندیم تا اگر قرار است دنیا و آدمهایش بد بمانند و باشند ما خودمان را نفروشیم و به خاطر خدا و حضرت زهرا وبه خاطر غربت خانم حضرت زینب (س)در عاشورا.. عاشقانه وار و پاک زندگی کنیم به خاطر خدا و اهل بیت از شادی های زود گذر و بی عفتی هایمان عبور کنیم و این عبور چه زیباست.....چه عاشقانه وار است وقتی احساس کنی در آغوش خدا باشی.... چه زیباست هنگام عبادت عشق بازی کنی چه زیباست که این عبادت خالصانه را یک رابطه ی لیلی و مجنونی نگاه کنی به دورازهرناخالصی... الگوی ما اگر حضرات معصومین نباشد پس چه کسانی هستند؟ الگوی من اگر حضرت زهرا وزینب (س) نباشد پس چه...؟؟؟اما آنها که این الگوهارا قبول ندارندومی گویند این حضرات اصلاً از زندگی هیچ بویی نبرده اند..آزاد نبوده اند و ... بدرستی که این بزرگان را نشناخته اند و بویی از ایثار و از خودگذشتگی نبرده اند...
وای که ما چقدر با آنها فاصله داریم..............
اشرف مخلوقت
انسان اشرف مخلوقات است او در پی کمال مطلق است او از علم ,قدرت,زیبایی و هر کمال دیگری بی نهایت میخواهد و هدایتش به سوی کمالش توسط انبیاء صورت میگیرد چون خواسته های او با دستورها و مقرارت دینی مغایرت دارد یعنی جسم و روح انسان و جهان در مسیر سعادت است برای رسیدن به کمال باید تسلیم قوانین الهی شویم نه به شکل کورکورانه بلکه بر پایه های محکم و استوار و...,این رابطه همچون سخن پیامبر است که بندگان همچون بیماران اند و طبیبشان خداست پس برای بهتر شدن باید طبق نسخه ی آن عمل کنیم و برای رسیدن به رستگاری باید تسلیم شویم,و این تسلیم شیرین ترین و آسانترین تسیلم برای انسان است چرا که محکم ترین راه می باشد ,چرا که عزت یک مسلمان به بنده بودن او به خداست چرا که خدا از هرچیزی بی نیاز است....
حرکت انسان به سوی کمال مطلق مانند حرکت جنین به سوی تولد است ,یعنی همانطور که جنین فرصتی برای به دست آوردن استعدادها ی لازم برای زندگی دنیا دارد و کمالش تبدیل شدن به بدن سالم است,انسان نیز فرصتی برای به دست آوردن شرایط زیستی حیات ابدی دارد, کمال انسان در حرکت به سوی آخرت ,به دست آوردن یک روح سالم است که ملاک انسانیت او در این جهان و ملاک خوشبختی او در جهان ابدی است.درباره روز قیامت در قرآن چنین می خوانیم ((روزی که نه مال و نه فرزند به حال شخص سود می رسانند,مگر کسی که با روح سالم به نزد خدا بیاید))"شعرا,88,89"
روح
کمال واقعی و معشوق حقیقی انسان مربوط به روح انسانی اوست،که همان رسیدن به کمال مطلق و اکتساب کمالات بی نهایت است.انسان تشنه ی کمال بی نهایت است و امور محدود هرگز او را قانع و راضی نمی سازد.هر چند به علت جهل و یا اسارت در بند شهوات چیز دیگری را کمال بپندارد.
اگر قوای انسانی هر کدام در حد خودشان به کار گرفته شوند باعث سعادت و پیشرفت او هستند.ولی اگر یک قوه بیشتر از دیگر قوا تغذیه شود یا بهتر بگوییم بیشتر از حد لازم تغذیه شود انسان کمتر فرصت بهره وری از قوای دیگر و شکوفا نمودن آنها را خواهد یافت در نتیجه از رسیدن به هدف نهایی باز خواهد ماند,زیرا کمال او در رشد متناسب و مورد رضای خدا می باشد.
